HEDİYETürk el sanatları arasında yeralan cam işlerinin ilk örnekleri, mimaride kullanılan alçı vitray tekniğidir. Daha sonraları cam, çoğunlukla mutfak eşyası olarak günlük yaşama girmiştir. Memlükler ve Eyyübiler döneminde camın kullanım alanları artmış, Selçuklu’larda ise oyma, basma ve perdahlama gibi teknikler geliştirilerek, cam resim yapılabilen yüzeyler olarak kullanılmaya başlamıştır. Osmanlı İmparatorluğu döneminde cam üretimi yapan atölyelerin açılması, camın kullanım alanının hem coğrafi olarak, hem de estetik olarak genişlemesinde etkili olmuştur. Cam, Türkiye’de üretilmeye başlandıktan sonra, İstanbul ve saray dışına taşarak, Anadolu’nun çeşitli kentlerinde de resim yapılabilen bir yüzey olmuştur. Camın kolay elde edilmesi ve ele alınan konuların çeşitliliği, cam altı resim tekniğinin gelenekselleşmesinde ve duvara asılabilen estetik bir objeye dönüşmesinde önemli rol oynamıştır.19.yüzyıl ve 20.yüzyıl başlarında popülerliğini artıran cam altı resimler, 20.yüzyılın sonlarına doğru hızla gelişen toplumsal yaşama ve kültür şokuna yenik düşerek unutulmaya yüz tutmuştur.
Cam altı resim tekniği, cam yüzeye su bazlı boyalar olan, toz boya, sulu boya, guaj boya, cam boyası ya da akrilik boyalarla çalışılan bir çeşit resimleme tekniğidir. Kağıt, tuval, ahşap, duvar gibi yüzeylere resmetme yöntemi, cam yüzeyde ters bir süreç izlemektedir. Camın üzerine yapılan resim, bittiğinde ters çevrildiğinden, üstten alta diyebileceğimiz bir yöntem uygulanmaktadır. En son yapılması gerekeni ilk önce yapmayı gerektiren bu süreç, sondan başa doğru ilerlemektedir. Örneğin, opak yüzeylere yapılan resimlerde detaylar, imza ve tarih son aşamada gerçekleştirilirken, cam altı resim tekniğinde önce resmin deseni, detaylar ve imzadan başlanmaktadır. Daha sonra biçimin desenini oluşturan çizgiler arasındaki yüzeyler, son olarak da arka fon boyanmaktadır. Cam altı resimler, resmin yüzey ölçüsüne bağlı olarak farklı kalınlıklarda kullanılan camlar üzerine yapılabilmektedir. Ayrıca, cam yüzey, vernik görevi üstlenerek boyanın zaman aşımına uğramasını engellemekte, renklere saydam bir görünüm kazandırarak parlaklık sağlamaktadır. Cam altı resimlerinin en belirgin özelliği, renklerin valörsüz kullanılmasıyla figür ve biçimlerde ışık veya gölgenin dolayısıyla da hacim etkisinin bulunmamasıdır. Renkler yan yana geldiğinden ve yüzey boyama yöntemi kullanıldığından iki boyutlu betimlemeler yapılmaktadır. Aynı zamanda belli bir kompozisyon kaygısı olmaması ve perspektif kullanılmaması minyatür resimle olan yakınlığını da açıklamaktadır. Türkiye’de cam altı resimler, yalnızca duvarlara asılan tablolar şeklinde gelişim göstermiştir. Anadolu’da varlığını daha uzun süre korumuş olan ve ustalar tarafından yapılan bu resimlerin çeşitli işlevleri olmuştur.
Sitemizde eserleri bulunan cam altı sanatçımız Ebu Burak (Tacettin Toparlı)'dır.