1950’de Bedri Rahmi Eyüboğlu Paris’teyken yeni bir sanat merkezi (Musee de l’homme) ile tanıştı ve sanat hayatında önemli bir sayfa açıldı. Bu müzede,  Afrika’nın ve diğer modern dünyanın uzak ülkelerinden gelen objeler, gündelik hayatta kullanılan kumaş, mutfak eşyası, silah, maske ve benzeri eşyalar sergileniyor ve tanıtılıyordu. Her parça bir sanat boyutunu sergiliyordu.

Bedri Rahmi’nin ressam olarak en önemli hedefi tüm evlere kendi motiflerinin girmesiydi ve “Yazmacılık” bu amaca hizmet edecek tek çözümdü. Resim sanatına yakınlık gösteren bu el sanatı, bez üzerine dayanıklı boyalar ile motiflerin basılması ve boyanması ile gerçekleştirilir.

Bedri Rahmi, Türkiye’ye döner dönmez kendi motiflerinden 20 kadar örnek seçti ve ustalardan onları kalıp haline getirmelerini istedi. Zaman kaybetmeden bir baskı atölyesi hazırladı ve kendi motiflerini basarak yazmacılıkta hem büyük bir yeniliğe adım atmış hem de köklü değişiklikler yapmış oldu. 1951’de tüneldeki Maya galerisinde bu yazmalar sergilendi. Sergi, o dönemde çok büyük ses getirdi. Bu sergiyle birlikte yazmacılık zanaattan sanat seviyesine yükseldi.

O dönemde, Bedri Rahmi kendi resimlerinin arasından motifler seçti,  sadeleştirdi, yeni motifler üretti ve tam olarak yazma sanatı için hazırladı. Kendisi gibi sanatçı olan eşi Eren Hanım da önce eşinin motiflerini bastı daha sonra oğlu Mehmet Hamdi yeni bir kalıp oyma yöntemi bulunca, kendi sevdiği motifleri basma olanağı buldu.

Bedri Rahmi 1975’te vefat ettiğinde atölye bir kaç yıl ürün vermedi.

1977’de Bedri Rahmi’nin oğlu Mehmet Hamdi yeni bir kalıp hazırlama yöntemi geliştirdi ve yazmacılığa farklı boyutlar kazandırdı.

Atölye yıllardır “Mavi Kaplumbağa Sanat Atölyesi” adıyla usta-çırak geleneğine göre çalışmalarını sürdürmektedir. Her yıl Haziran ayının ilk hafta sonu Bedri Rahmi’nin evinin bahçesinde geleneksel bir yazma sergisi düzenleniyor.